Οι άνθρωποι που συναντήθηκαν αληθινά ποτέ δεν χάνονται. Ακόμα κι αν δεν επικοινωνούν με ραντεβού , τηλεφωνήματα, γράμματα λόγια και άγγιγμα τα. Η ασημένια κλωστή που τους έδεσε κάποτε με αυθεντικά αισθήματα , μπορεί να μικραίνει, να τυλίγει όλη την υδρόγειο, να προχωρά, να πηγαίνει περα , στον ουρανό , στην άλλη την μετά θάνατον ζωή , αλλά ποτέ δεν θα λυθεί εκείνος ο μοιραίος κόμπος.
Πάντα μας συνδέει , μας περιτυλυγει, ποτέ μας τραβά και μας ξύπνα από τον λήθαργο της λησμονιας, της ανιας μας , μας αποκαλύπτει την αληθινή μας έκταση, μας υπενθυμίζει τις προοπτικές μας, μας θυμίζει ποιοι είμαστε, που μπορούμε να φτάσουμε,έστω και για λίγες στιγμές.
Για να συμβεί τότε , συμβαίνει! Για να συμβεί τότε, μπορούμε!
velvet steps 